Chapter Three - Don't let you go.

Rozdział III

TaeYang - Sinner

Miłość to trucizna. Jej smak jest słodki, ale zabije cię niezawodnie - George R.R. Martin – „Starcie królów”

Przerażony Hoseok wybiegł za dziewczyną, która usłyszała jego rozmowę z TaeHyung'iem. Drze wiedział, jak ona odebrała te słowa. Teraz wiedział, że zakochał się w niej. W tej chwili bolało go serce.

Rozejrzał się dookoła, ale nigdzie nie było dziewczyny. Ulica była całkowicie pusta. Wrócił do środka i rozkazał Kim'owi, żeby obudził tych. Którzy jeszcze racjonalnie myślą. Sam zabrał bluzę i pobiegł szukać szkarłatnowłosej.

Nocą Seoul wręcz błyszczał. Spacerując jego ulicami o tej porze, mogłaby być to świetna randka. Jednakże piękno, a zarazem i romantyzm tego miejsca całkowicie był obojętny dla Yuki. Słysząc słowa wypowiedziane z ust Hope, jej serce omal nie pękło. Ja zaraz zwariuję, jeśli ona dłużej tu będzie! Tracę przy niej zdrowy rozsadek – te słowa tak bardzo ją zabolały, ponieważ jest w nim zakochana. Teraz jednak nie była pewna swoich uczuć.

Ciągle odrzucała połączenia przychodzące od jej kuzyna. Wiedziała, że to nie on. Jin spał pijany w pokoju. Przez swoją impulsywność i pod wpływem emocji, zabrała jedynie komórkę i wybiegła. Było jej zimno, ale nie zamierzałam tam wracać.

Nie mogłaby z nimi mieszkać, przecież mogłoby dojść do skandalu. Spojrzała na komórkę i nacisnęła napis Sora. Po kilku sygnałach odebrała.

- Halo? - ziewnęła.

- Sora... kiedy masz samolot? - zapytała cicho.

- Za piętnaście minut – odparła.

- Przyjadę na lotnisko – westchnęła i rozłączyła się.

Ishi udała się na główną ulicę, gdzie bardzo szybko można było złapać taksówkę. Pomachała ręką w stronę nadjeżdżającego pojazdu. Nie zauważyła, że zza rogu wyszedł Jung. Nie zdążył nawet zawołać, ponieważ za szybko odjechała.

Yuki włożyła sobie słuchawki do uszu. A w tym czasie Hoseok otrzymał telefon od NamJoon'a. Dowiedział się od majaczącego Jin'a, że dzisiaj jej przyjaciółka będzie w Seoulu u rodziny. Nie odpowiadając nawet, rozłączył się i złapał pierwszą lepszą taksówkę.

Słońce wchodziło już nad horyzont, obdarzając swoimi pierwszymi, jednocześnie leniwymi i delikatnymi promieniami. Dziewczyna zapłaciła kierowcy za pomocą telefonu i udałą się do terminalu. Usiadła na ławce, ponieważ miała jeszcze dwie godziny czekania. Przechodząca kobieta, która była z obsługi terminala, zmartwiła się jej widokiem. Na zewnątrz było zimno i ciemno, a ona miała na sobie tylko krótki rękaw. Kobieta wręczyła jej koc i kubek ciepłej herbaty.

- Dziękuję bardzo – mruknęła zdziwiona.

- Proszę – uśmiechnęła się szatynka, po czym odeszła.

Szkarłatnowłosa po wypiciu naparu, niemal od razu zasnęła. Była męczona i przemarznięta.

J-Hope dotarł na lotnisko jakieś półgodziny później, ponieważ drogi zaczęły się korkować w stronę terminalu. Zapłacił szybko kierowcy i wybiegł jak oparzony z taksówki. Wbiegł do budynku, prawie się przewracając. Trącił lekko ludzi, ale od razu przepraszał ich.

Zatrzymał się i zaczął rozglądać w około, przerzedzając dłonią włosy i wypuszczając z ust głośno powietrze. Podbiegł do kasy i pokazał kobiecie zdjęcie dziewczyny. Niestety nie widziała jej. Odwracając się, wpadł na szatynkę z wózkiem, która dała dziewczynie koc. Widząc jej zdjęcie na jego telefonie, zdziwiła się.

- Woah! Pan szuka tej zmarzniętej dziewczyny? - zaczęła układać koce na wózku.

- Wie pani, gdzie ona jest?! - pozbierał szybko koce i położył na wózku.

- Przy bramce numer siedem, prawdopodobnie już zasnęła – ułożyła kubki w porządku.

Kiedy się odwróciła, już go nie było.

Chłopak pobiegł we wskazane miejsce, lecz nie dostrzegł jej. Dopiero po chwili, kiedy jej sylwetka osuwała się z ławki, pobiegł i przytulił ją mocno. Usiadł razem z nią i nie puszczał ją. Dziewczyna śpiąc dalej, wtuliła się w niego.

Yuki obudziła się jakiś czas później. Myślała, że jeszcze śpi, że nie ma go tutaj. Dotknęła delikatnie jego policzka.

- Jesteś prawdziwy? - szepnęła.

Brunet od razu spojrzał na nią.

- A co? Jest ktoś przystojniejszy? Potrafi lepiej tańczyć i rapować? No nie wydaje mi się – zaśmiał się.

- Narcyz się znalazł – westchnęła. - Czemu tu jesteś?

- Pierw przyznaj się, że podsłuchiwałaś – uśmiechnął się szeroko.

- Jeśli mnie nie chcesz w dormie, to się wyprowadzę i tak nie mogę dłużej z wami mieszkać – odsunęła się.

- Czemu nie możesz? - zdziwił się.

- Żaden z was nie może pozwolić sobie na skandal.

- Nie pozwolimy ci wrócić do domu przed końcem wakacji – powiedział pewnie.

- Wiem... może zamieszkam z Sorą u jej ciotki.

- Po pierwsze, to co powiedziałem Tae – zmieszał się i lekko zarumienił. - Podobasz mi się...

Przez chwile jego słowa odbijały się w głowie szkarłatnowłosej. Nie wiedziała, co powiedzieć. Dopiero teraz zrozumiała sens tamtych słów. Pojawiły się na jej policzkach różowe, ale delikatne wypieki.

- Oppa... - szepnęła, wpatrując się w jego ciemne, jak noc tęczówki.

Hoseok nagle złapał ją za ramiona i złożył delikatny pocałunek na jej czole, przymykając oczy. Wywołało to okropne zdziwienie i zaskoczenie na dziewczynie. Jedyne, co zrobiła, to otwarła szeroko oczy i lekko usta.

Kiedy odsunął się, uśmiechał się lekko i przyjaźnie.

- Nie musisz dawać mi odpowiedzi teraz. Poczekam.

- Przepraszam... - oparła czoło o jego tors.

- Po drugie, NIE POZWOLĘ CI ODEJŚĆ – powiedział, pewnie spoglądając w jej oczy.

Yuki uśmiechnęła się, tak że nie widział. Czuła to samo, ale nie chciała jeszcze odpowiadać. Bowiem to było dla niej za szybko. Zamknęła oczy i z początku nieśmiało, ale po chwili z całą pewnością, wtuliła się w bruneta. W jego ramionach czuła się bardzo bezpiecznie i miło. Ciepło jego ciała otulało ją wręcz, czego skutkiem było jej zaśnięcie.

Jung obudził dziewczyn, niechętnie, ponieważ zbyt słodko wyglądała. Powiedział, że samolot jej przyjaciółki wylądował. Zaproponował, żeby poczekała, a sam pójdzie po coś ciepłego do picia. Ściągnął bluzę i ubrał ją dziewczynie, po czym poszedł po napoje.

W tym czasie Jin wracał do świadomości, ale głowa go strasznie bolała, ponieważ miał ogromnego kaca. Kiedy przez przypadek Kookie wygadał się, najstarszy chciał zabić ich wszystkich. Oczywiście nie zrobiłby tego, ponieważ tych debili też kochał. Jednakże nie ręczyłby za siebie, jeśli coś stałoby się jego księżniczce.

Ishi stała przy bramce, ubrana w bluzę od chłopaka. Była jej trochę za duża, ale nie przeszkadzało jej to. Trzymała mocno rękawy i przykładała je do twarzy, wdychając słodki zapach Hoseok'a. Kiedy szkarłatnowłosa dostrzegła przyjaciółkę, zaczęła jej machać. Szatynka dostrzegła ją od razu, podbiegła do niej, ciągnąc za sobą walizkę i wbiegła na nią, wtulając się mocno.

- Sora, tęskniłam za tobą – zaśmiała się.

- Ja za tobą też, Yuki – również się zaśmiała i odsunęła po chwili, przyglądając jej się. - Czemu masz męska bluzę? Jeszcze tak pachnie …

- Spragnione? - wtrącił się chłopak.

Dziewczyny odsunęły się od siebie jeszcze trochę, a uważne spojrzenie Huang przeniosło się na bruneta. Przyglądała mu się dłuższą chwilę. Kiedy otwarł usta, żeby powiedzieć donośnie jego imię, Yuki zasłoniła ręką usta Sory.

- Jeśli chcesz wrócić do domu w jednym kawałku, to milcz – szepnęła.

Dziewczyna pokiwała twierdząco głową i uśmiechnęła się, zabierając kubek od J-Hope. Yuki zabrała rękę i sięgnęła po kubek.

- Sora, jedziemy do ich dormu? Poznasz Go.

- Serio?! Mogę?! - zdziwiła się.

- Jasne.

Całą trójka udała się do wyjścia. Oczywiście, jak to miała Huang w zwyczaju, szła pierwsza. Yuki i Hoseok szli obok siebie, delikatnie trącąc się dłońmi. Ishi wzięła głęboki oddech, tak żeby nikt nie widział i załapała lekko jego rękę. Hope poczuł dziwny impuls i ścisnął delikatnie jej rękę.

Jeden punkt dla mnie – pomyślał i uśmiechnął się. Kiedy spojrzał na nią, na jej twarzy również widniał lekki uśmieszek, ale również delikatne rumieńce.

KOMENTARZE BARDZO MOTYWUJĄ!!!!